Pasta z awokado

Danie dnia :)

Będzie szybko, bo ja wciąż w rozjazdach, pędzie, pracy itd. Ale głównie rozjazdach, jako że życie zaczyna się po 30, zaczęłam robić dużo fajnych nowych rzeczy. 

Dzisiaj pasta z awokado - niby nic, ale dziewczęta w moim domu były zaskoczone, że to takie dobre :)

Pasta

na jedno dobre posiedzenie dla 1 osoby

1 awokado

1/2 limonki

1 ząbek czosnku

szczypta soli

W sklepie szukamy avokado (bo teraz nie sezon) i jeśli jest, kupujemy bardzo miękkie, ale takie bez czarnych plam, bo będzie niedobre. Ostatnio kupiłam jakąś inną odmianę w kolorze brązu i bardziej okrągłą niż gruszkowatą, więc przy takich trzeba brać poprawkę i nie patrzeć na kolor. Nie bierzcie nigdy twardego, chyba, że planujecie pastę robić za parę dni, żeby zdążyło dojrzeć:) Niedojrzałe zmiksowane awokado smakuje jak wiórki z mydła.

Przepis właściwy:

do kubka wrzucamy wydrążone ze skorupki awokado (pestkę dajemy kotom do zabawy), wciskamy sok z połowy limonki, wrzucamy obrany ząbek czosnku - miksujemy na gładko. Jeśli nie mamy blendera, rozdrabniamy awokado widelcem i dajemy przeciśnięty przez praskę czosnek i sok z limony. Solimy do smaku. Koniec :)

Sok z limonki/cytryny jest konieczny, bo inaczej pasta nam sczernieje (nigdy nie wiem zczernieje czy sczernieje?). Czosnek również jest w 100% potrzebny, inaczej rozdzióbane awokado jest mdłe.

Do tego pakujemy na talerz/do pojemnika do pracy nachos i wypas świata.

Danie dedykuję Wiktorowi, który jest mistrzem teorii wszelakich - love :)

Jeśli czujemy awersję do masła/mamy skazę białkową dodajemy do pasty prażone na suchej patelni ziarna słonecznika i smarujemy tym kanapki rano-> szklanka po środku.

Pocisnę za Wikipedią, jakby komuś nie chciało się szukać:

link

A jak ktoś nie wierzy, że robię dziwne rzeczy, to proszę, oto dokumentacja - wiecie, że mam lęk wysokości taki, że na 2 metrowym murku już się chwieję? :D A tu takie cuda - wlazłam na parę metrów i nie przypłaciłam tego rozstrojem żołądka sesese

Pozdro,

Mader Szalony :*