włoskie herbatniki

 

Skoro wyjaśnienia się należą, jak pisała Maślanna, to proszę bardzo :) Będę marudziła jak na Polskę w czasie zimy przystało.

Nie piszę, ponieważ:

- nikt mnie nie kocha,

- mam nogi jak piłkarz ;),

- nie mam gdzie mieszkać,

- mam doła (co wiąże się z tym, że jem czipsy, tosty i zupki chińskie),

- jest zimno,

- pracuję, upijam się, pracuję, upijam się…

- nie chce mi się publicznie wylewać wiadra pomyj, które kłębią mi się w głowie :) Diabeł, który
   we mnie mieszkał, już dawno umarł z przeciążenia.

Dobre rady "jak osiągnąć szczęście w wielkim mieście" proszę zostawiać w komentarzach.

To tyle, sesese :)

A na doła, jak wiadomo, najlepszy jest cukier - będzie zagniot - szybki, słodki, chrupiący i zostawiający tonę okruchów w pościeli.

Na około 10 szt. potrzebujemy:

(na podstawie Penny Stephens "Kuchnia włoska")

• 1 jajo,

• 100 g cukru,

• 1 łyż. olejku waniliowego,

• 125 g mąki pszennej,

• 1/2 łyż. proszku do pieczenia,

• 1 łyż. mielonego cynamonu,

• 100 g prażonych migdałów bez skórki/płatków migdałowych,

• 50 g orzechów (jak lubicie).